به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شبستان؛ در این اثر بالزاک به نقادی ازجامعه‌ای کاملا اشرافی می‌پردازد و از پشت ظاهر زیبا و فریبنده این جامعه خباثت های وحشتناک آن را به تصویر می‌کشد و به آدمهای مانند قاضی، کنت، کنتس و... که در آن روزگار مظهر و الگو بودند به شدت می‌تازد و آن‌ها را از تیغ انتقاد خود می‌گذارند و تبهکاری‌های آن‌ها را فرای این ظاهر فریبنده آشکار می‌کند و تمامی پستی‌های که این افراد در آنسوی ظاهر موجه خود مرتکب می‌شوند را برای خواننده بازگو می‌کند.

 این دو اثر انتقادی بیش از آنکه از نظر صناعات ادبی مشهور باشند از جهت نقد اجتماعی معروف هستند و این نکته‌ای است که تا آن زمان سابقه نداشت و این بالزاک است که با جسارت تمام و دقت نظری که به خرج می‌دهد به یکباره چنین مسایلی را در رمان‌ها ی خود مطرح می‌کند و با اقبال خوب مخاطبان مواجه می‌شود. بنابراین می‌توان به علاقه مندان به ادبیات داستانی مطالعه این اثر را توصیه کرد زیرا این کتاب قبل از اینکه یک داستان صرف باشند

نگاه انسان‌شناسانه دقیقی را به خواننده می‌دهند، نگاهی که خواننده با آن می‌تواند دنیا رابهتر ببیند و بشناسد.

بابا گوریو، داستان تلاقی سرنوشت انسان‌های گوناگون است که در قالب شخصیت‌های مثبت و منفی عناصر سازنده داستان را تشکیل می‌دهند. بالزاک در این کتاب روایت ماجرایی را پیش می‌برد که حول زندگی جوان شهرستانی

ساده‌دلی (اوژن دو راستینیاک) است که به پاریس آمده و در پانسیونی (پانسیون ووکه) که محل اقامت افراد گوناگون و غریبی است اقامت می‌کند.

داستان در پاریس بورژوایی قرن نوزدهم رخ می‌دهد. روایت بالزاک در تشریح فضای ویژه این پانسیون و شخصیت‌پردازی افراد موثر داستان خواننده را به میان ماجرا‌ها می‌برد.

کلود فارو عضو فرهنگستان فرانسه می‌گوید: «که این داستان را صد بار خوانده و در دفعه صدم‌‌ همان هیجان مطالعه اول به او دست داده است داستان بابا گوریو نه فقط بزرگ‌ترین  از رمانهای دنیاست بلکه به عقیده کلود فارو شاهکار شاهکارهای ادبی جهان و به عقیده فیلیپ برتو شاهکار نبوغ انسانی است.»

نشرمرکزاین اثر را را با ترجمه مهدی سحابی منتشر کرده است